فرصت ها شمار ثانیه هایی اند
،که زندگی کردنشان را تمنّا می کنند
...خواستنمان را می خواهند
و سرودنشان را
.
لحظه هایی چون آبشار بر "من " مان هوار می شوند
و ما می مانیم و توهّم جاودانگی شان
.
.
.
!تو حجم عظیم یک آبشار کوچک بودنی
تو
ملکوت لحظه های جاری یک خالقی
...
نابترین آسمان ها در تمام هستی ات سریان دارد
و تو
!حضور نازک زیبا پروردگاری

...ناز کن

و به هفت پیمانه از "هستی " مست کن

جرعه های دنیا را بنوش ...... به افتخار "هو"ا
که
...شراب دنیا جان گرفت تا سرخوشت کند برای بزم بزرگ کائنات

مردنی